“Het begon eigenlijk per ongeluk,” steekt de inmiddels drieënveertigjarige Bidi van wal. “Eind jaren negentig kwam ik bij de mannen van Astrosoniq terecht, terwijl ik mijn brood verdiende in de telemarketing. Toen rees daar al snel het idee dat ik mijn commerciële ervaring kon aanwenden om de band te promoten. Ik had toen overigens al connecties in de muziekwereld, bijvoorbeeld bij The Gathering en Gorefest [later in het gesprek blijkt dat hij zijn bijnaam, waaronder iedereen hem nu kent, te danken heeft aan Gorefest-medeoprichter Frank Harthoorn, die hem vernoemd heeft naar een Indiaas type sigaret dat ‘Bidi’ veel rookte rond zijn achttiende]. Dat werk beviel me wel en al snel regelde en boekte ik voor meer bands, aanvankelijk vooral indienoise en stoner. Toen één van die groepen, Incense, in 2000 De Grote Prijs Van Nederland won, raakte de boel in een stroomversnelling. Niet veel later werd het zo druk dat ik er een officiële zaak van heb gemaakt, hoewel ik in de begintijd wel mijn baan heb aangehouden. (Lachend) op een gegeven moment had ik echter tijdens het werk een tweede scherm aanstaan om mijn eigen bedrijf te runnen, dat vond mijn baas natuurlijk niet zo leuk. Daarom ben ik sinds een jaar of vier volledig zelfstandig.”

“Ik denk derhalve goed na voordat ik met een band in zee ga en houd mijn rooster overzichtelijk. Voor mij is het interessanter om te proberen een select aantal groepen op te stuwen in de vaart der volkeren dan met een massa bands te werken die ik nauwelijks ken. Volgens mij zijn er alleen in Nederland al zo’n zestigduizend bandjes actief, die zullen vanzelfsprekend nooit allemaal doorbreken. Zelf hecht ik aan ambachtelijkheid: goede nummers vertolkt door goede muzikanten, geen eendagsvliegen. Bovendien is voor mij de laatste jaren steeds belangrijker of een band een grote drang heeft verder te komen, of men vaak oefent en repeteert en of men veel beschikbaar is om op te treden. De concurrentie in het live circuit is de laatste jaren namelijk aanzienlijk harder geworden, niet in de laatste plaats omdat concerten met het wegvallen van albumverkopen een voorname inkomstenbron zijn gaan vormen. Daar moet je jezelf mee kunnen meten. Dan helpt het als je een lange adem hebt. Kijk bijvoorbeeld naar Graveyard. Tot voor kort had niemand buiten de ‘Roadburnkring’ van die band gehoord, nu is het een tamelijk algemene naam geworden. Ik krijg sowieso de indruk dat de tijd rijp is voor een hernieuwde waardering van ‘klassieke’ hardrock, heavy en thrash metal. Zo heb ik hoge verwachtingen van het debuutalbum van Bliksem dat begin 2013 uitkomt. Daarnaast voeg ik met Dario Mars Et Les Guillotines (ruwweg een kruising tussen Bowie anno 1970 en The Cramps, met de filmische aspecten van Calexico) weer een heel ander combo toe aan mijn rooster. Ik beperk me dus niet tot één genre, heb dat ook nooit gedaan, maar hoop met dit soort groepen wel de eenheidsworst in de huidige muziekwereld te doorbreken. Toen ik op het gymnasium zat, hing de muziek waar je van hield samen met een specifieke scene, die je identiteit (politieke voorkeur, culturele interesses) meebepaalde. Dergelijke gescheiden scenes heb je tegenwoordig nauwelijks meer, maar iets meer onderscheid tussen mensen zou mijns inziens niet verkeerd zijn.”

Bidi Bookings viert zijn tiende verjaardag op vrijdag 28 december met verschillende bands in Sounds, Kleine Zaal 013 en Little Devil. Zie de respectieve sites voor meer info.